www.ist-def.gov.tr

Geçen gün evime dönerken, önümdeki resmi plakalı aracın üzerine yazılmış bir internet adresi dikkatimi çekti: ist-def.gov.tr. Eve gelir gelmez hemen baktım; İstanbul defterdarlığının resmi internet sitesinin adresi imiş. Belli ki internetden “anlayan“ özverili memurların, üzerilerine hiç de vazife olmadığı halde, belki de mesai sonrası zamanlarını ayırarak emek verip hazırladıkları bir site. Ancak iyi niyet her zaman için başarıyı getirmiyor. Üzülerek söylemem gerekir ki; Türkiye’nin en çok vergi mükellefinin bulunduğu ilinin defterdarlığının sitesinin, daha profesyonelce hazırlanması gerekirdi.Aslında İstanbul Defterdarlığı’nın hazırladığı web sitesi, ülkemizdeki e-devlet akımının önündeki tehlikeyi görmemizi sağlıyor. “Olması” için yapılan uygulamalar, kimsenin kullanamayacağı sistemlerin ortaya çıkmasına neden olabilir. İstanbul Defterdarlığının sitesinin adresi bile, “kullanıcı düşmanı”. Bu sitenin adı ist-def.gov.tr olunca, Ankara Desfterdarlığı’nınkinin ank-def.gov.tr, İzmir’inkinin izm-def.gov.tr olmasını beklersiniz değil mi? Ama değil. Zaten neden tüm Türkiye için defterdarlik.gov.tr adresi alınıp, bunun altında her il için istanbul.defterdarlik.gov.tr benzeri alt adresler açılmaz anlamıyorum. Veya niye www.istanbul.gov.tr gibi bir adres varken, defterdarlik.istanbul.gov.tr, valilik.istanbul.gov.tr vb. adresler yaratılmaz?

Türkiye’de Internet kullanıcı sayısının 7 milyon olduğu tahmin ediliyor. Bunun büyük çoğunluğu, okullardan veya Internet cafe’lerden bağlanan gençlerden oluşuyor. Yani devlette işi pek olmayan bir kesim. E-devlet uygulamalarını asıl kullanmasını beklediğimiz kesim ise, bilgisayar ve Internet kullanımına çok daha uzak. Nufüsumuzun büyük çoğuluğunun bilgisayar ile tanışması belki de e-devlet uygulamaları sayesinde olacak. Bu durumda kullanım kolaylığı konusuna herşeyden çok önem verilmeli.

Yanlış anlaşılmasın, e-devlet uygulamalarına muhalif değilim. Aksine, kaynakları çok kıt olan bir ülke olan Türkiye’de ödenen vergilerin büyük oranda bürokrasi tarafından tüketiliyor olmasının önüne ancak e-devlet uygulamaları ile geçilebileceğine inanıyorum. Ama e-devlet uygulamaları tasarımı, modern görünme kaygısı içindeki siyasiler ile yeni bir pazar oluşturmaya çalışan yabancı yazılım ve donanım şirketlerinin eline bırakılırsa, yeni bir hayal kırıklığının yaşanacağını düşünüyorum. Belki de e-devlet uygulamalarının temelini, bilgiişlemcilere değil güzel sanatlar akademisi öğretim üyelerine yaptırmak daha doğru olabilir.